Thursday, April 30, 2009

رسولان تنها


و من دلم به حال رسولان تنهای آرزو
می سوخت
نگاه که می کردی
شهر
رنگ مرگ گرفته بود
سرد
سرد
تلخ
ای رسولان تنهای عشق های کودکانه و معصوم!

چه آرام دل به دل دل های ما سپردید!؟
چه معصومانه به تاکید سر
تایید کردیم شمایان را
ای رسولان تنهای بی ادعا!
چه راحت یقین کردید!!
تکانهای سر ما از سرما بود
نه از درک
که اگر به پیام عشق شمایان ایمان داشتیم
هرگز
هرگز
هرگز سرهای کوچکمان به هر سیلی بادی
تکان نمی خورد!!
مریم دانشگاه مریلند کالج پارک آمریکا

No comments:

Post a Comment